Dromen van post-precariteit

Om deze vraag te beantwoorden buigen twee panels zich over respectievelijk de toekomst van het kunstonderwijs en de kracht van de verbeelding. Tussendoor bekijken we Minimum Wage Dress Code: Post-Precarity, een video-essay van kunstenaar Alina Lupu.

De toekomst van het kunstonderwijs

Met Judith Boessen, Florian Cramer, Judith Leysner en Patricia de Vries (moderator)

De toekomst van de kunst- en cultuursector wordt bepaald op het kunstonderwijs. Maar dat in het kunstonderwijs zelf nog werk aan de winkel is, laat Judith Boessen haarscherp zien in een tweetal essays voor Mister Motley. Men worstelt met vraagstukken van diversiteit, sociale veiligheid en voorbereiding op de problematische arbeidsmarkt. In de herstelplannen voor de cultuursector van het kabinet is speciaal aandacht voor de 4.400 makers die in de coronaleegte zijn afgestudeerd. Waar gaan zij de komende jaren hun werk tonen? Op de achtergrond van deze sociaal-maatschappelijke strubbelingen dient zich de vraag aan: wat betekenen artistieke vrijheid en autonomie vandaag de dag op de kunstacademie?

Filmvertoning Minimum Wage Dress Code: Post-Precarity van Alina Lupu

Minimum Wage Dress Code: Post-Precarity is een video-essay van kunstenaar Alina Lupu. Baankansen voor afstudeerders zijn volgens de statistieken rooskleurig. Maar hoe ziet de realiteit eruit? Lupu neemt de kijker mee in haar carrière als voedselbezorger na haar afstuderen van de Gerrit Rietveld Academie.

De kracht van de verbeelding

Met Marga Kroodsma, Lisette Olsthoorn, Yuri Veerman en Patricia de Vries (moderator)

Kunstenaars kunnen met de kracht van de verbeelding werelden bouwen, kritiek leveren en urgente vraagstukken agenderen. Maar hoe kan telkens weer de juiste vraag worden opgeworpen? En wat te doen als de kracht van binnenuit omslaat in een verwachting van anderen, of dat nu is om maatschappelijke vraagstukken op te lossen, of om jezelf telkens opnieuw uit te vinden? Hoe kun je op langere termijn blijven maken wat je wilt maken, zonder je af te keren van de maatschappij?

Over de sprekers

Patricia de Vries is lector aan de Gerrit Rietveld Academie. In haar werk verbindt zij filosofie, kunst en technologie. Ze onderzoekt artistieke en sociale verbeeldingen van opkomende technologieën en de angsten die vaak ten grondslag liggen aan onze relatie met deze technologieën. Ze heeft gepubliceerd in Big Data & Society, Rhizomes, Krisis: Journal for Contemporary Philosophy, Amsterdam Book Review, en schreef over kunst en technologie voor onder meer het Centraal Museum in Utrecht, het Maxxi Museum in Rome, en het digitale kunstcentrum Chronus in Shanghai.

Judith Boessen is als docent en onderzoeker verbonden aan de opleiding beeldende therapie van de HAN. Ze was werkzaam op de HKU, ArtEZ en Fontys. Ook is ze adviseur bij het Fonds voor Cultuurparticipatie en lid van de Cultuurraad Eindhoven. Het afgelopen halfjaar schreef ze artikelen in het online kunsttijdschrift Mister Motley waarin ze kritiek uit op de kunstacademie.

Florian Cramer is lector 21st Century Visual Culture/Autonomous Practices aan de Willem de Kooning Academie, Rotterdam. Autonomous Practices is één van de drie BA-richtingen van de WdKA. Het curriculum onderzoekt nieuwe manieren en praktijken in het definiëren en maken van autonomie in en voorbij de kunst, buiten de traditionele en vaak problematische westerse paradigma’s van esthetische en artistieke autonomie.

Judith Leysner is een Amsterdamse multimediakunstenaar en directeur, curator en oprichter van NEVERNEVERLAND, een presentatieplek voor jong talent binnen de beeldende kunst met speciale focus op poc, black-Queer kunstenaars. Verder is Judith oprichter van residency De Nachtegaal bij broedplaats Heesterveld en van de USB black student Union aan de Rietveld en Sandberg, adviseur bij het Mondriaan Fonds, medeoprichter en consultant diversiteit/inclusiviteit van Unsettling Rietveld/Sandberg. Sinds dit jaar is zij voorzitter van Qtopia Queer Art festival in Nijmegen, een platform voor kunstenaars die zich verbonden voelen met queer onderwerpen.

Alina Lupu is geboren en getogen in Roemenië en werkt als schrijver en kunstenaar in Nederland. Ze heeft gewerkt voor Deliveroo, Helpling, Foodora, Uber, Thuisbezorgd, Hanze Groningen, Willem de Kooning Academie, de Taart van m’n Tante en Poké Perfect Amsterdam. Haar pensioen zal waarschijnlijk iets meer dan 2 euro per maand bedragen. Haar werk is getoond in: W139, Amsterdam; Onomatopee, Eindhoven; Hotel Maria Kapel, Hoorn; Drugo More, Rijeka; Rheum Room, Basel; European Lab, Lyon; en Diskurs, Giessen. Verder is Alina Lupu algemeen bestuurslid van Platform BK.

Marga Kroodsma is artistiek en algemeen directeur van Veem House for Performance in Amsterdam.

Lisette Olsthoorn studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie en de Nederlandse Film en Televisie Academie en werkt als filmmaker en researcher. Met het project Fantasies on how to strike onderzoekt ze precaire arbeid in Nederland, iedere keer met de focus op een andere groep werkenden. In een hybride vorm, tussen fictie en documentaire, onderzoekt ze samen met mensen in een precaire werkpositie hoe de onzekerheden waaraan zij onderhevig zijn, doorsijpelen in het dagelijks leven. Haar geld verdient ze als kapper.

Yuri Veerman is kunstenaar en ontwerper, werkzaam in Amsterdam. In zijn werk staan symbolen centraal; simpele tekens die verwijzen naar een complexe werkelijkheid; een vlag, een munt, het gezicht van een prins of de prijs van een huis. Veerman gaat altijd op zoek naar een ogenschijnlijk eenvoudige ingreep, die hem in staat stelt om een vastgelopen verhaal nieuw leven in te blazen. Veerman is tevens mede-oprichter van Platform Beeldende Kunst, een actieve denktank voor de kunsten in Nederland. Daarnaast geeft hij les aan de HKU, afdeling Graphic Design.